Πολλές φορές η προηγμένη τεχνολογία στην Ορθοπεδική επιστήμη βοηθάει διεγχειρητικά τον Χειρουργό στην επίτευξη των βέλτιστων αποτελεσμάτων για τον ασθενή.

Όσον αφορά την ολική αρθροπλαστική Ισχίου, προεγχειρητικά απεικονίζεται η πάσχουσα περιοχή του ισχίου μέσω ειδικού αξονικού τομογράφου, ανακατασκευάζονται τρισδιάστατες εικόνες της αρθρώσης, οι οποίες και επεξεργάζονται από ειδικό λογισμικό της εταιρίας των τεχνητών προθέσεων. Διεγχειρητικά οι ρομποτικοί βραχίονες, με την καθοδήγηση του Χειρουργού, προετοιμάζουν την κοτύλη και το μηριαίο οστό του ασθενή.

Αρθροπλαστική γόνατος ονομάζεται η χειρουργική διαδικασία αντικατάστασης της πάσχουσας άρθρωσης, με σύγχρονα υλικά από κράματα μετάλλων, τιτάνιο, επεξεργασμένο, πολύ σκληρό πλαστικό και βιολογικό τσιμέντο.

Μπορεί να αντικατασταθεί μέρος (ημί-αρθροπλαστική Ισχίου) ή και ολόκληρη η άρθρωση του ισχίου (ολική αρθροπλαστική ισχίου). Η ολική αρθροπλαστική ισχίου αποτελεί τη λύση σε προχωρημένες περιπτώσεις καταστροφής της άρθρωσης του ισχίου, της λεγόμενης οστεοαρθρίτιδας του ισχίου, μετά βέβαια, από αποτυχία της συντηρητικής θεραπείας.

Η αρθροπλαστική του ώμου αποτελεί την αντικατάσταση της άρθρωσης με σύγχρονα υλικά. Αντικαθίστανται τόσο η περιοχή της ωμογλήνης όσο και της κεφαλής του βραχιονίου. Διάφορες αιτίες μπορούν να οδηγήσουν σε καταστροφή της άρθρωσης του ώμου, μεταξύ των οποίων είναι τα συντριπτικά κατάγματα της περιοχής του ώμου, η πρωτογενής αρθρίτιδα του ώμου, η άσηπτη νέκρωση της κεφαλής του βραχιονίου οστού, η αρθροπάθεια μετά από καταστροφή του στροφικού πετάλου του ώμου, οι φλεγμονώδεις αρθρίτιδες του ώμου, οι αρθρίτιδες μετά από αστάθεια του ώμου κ.α.

Η ολική αρθροπλαστική του ώμου χωρίζεται σε ανατομικού και ανάστροφου τύπου. Η εξωτερική διαφορά τους έγκειται στο γεγονός ότι, στην ανάστροφου τύπου ολική αντικατάσταση της άρθρωσης του ώμου, πρακτικά αναστρέφεται η μορφολογία των αρθρούμενων επιφανειών, δηλαδή η πρόθεση της ωμογλήνης είναι κυρτή και του βραχιονίου κοιλη, ενώ φυσιολογικά είναι ανάποδα.

Η θεραπεία οφείλει να είναι εξατομικευμένη για την εκάστοτε άρθρωση (π.χ. γόνατο, ποδοκνημική κτλ. ) και για κάθε έλλειμμα χόνδρου ξεχωριστά. Οι παράγοντες που καθορίζουν τη λήψη της θεραπευτικής απόφασης είναι η ηλικία του ασθενούς, η σκελετική του ωρίμανση, οι προσδοκίες του ασθενούς, η ικανότητά του να ανεχθεί παρατεταμένη περίοδο αποθεραπείας, το μέγεθος, η θέση και η εν τω βάθει έκταση της χονδρινης βλάβης και το εάν η βλάβη έχει ή όχι αποκολληθεί από τον κρατήρα της.

Σε ασθενείς με χαμηλό επίπεδο δραστηριότητας ή σε ασθενείς με ήπια συμπτώματα, θέση έχει η συντηρητική θεραπεία, η οποία έγκειται σε ξεκούραση, ακινητοποιηση της άρθρωσης με νάρθηκα, αποφόρτιση του πάσχοντος σκέλους και λήψη φαρμακευτικής αγωγής από του στόματος.

Οι παθήσεις της ποδοκνημικής και του άκρου πόδα απασχολούν έντονα τους ασθενείς, αφού τους επηρεάζουν από τις καθημερινές τους δραστηριότητες και δυσχεραίνουν σε μικρό ή μεγάλο βαθμό τη βάδιση και την κινητοποίησή τους. Στις παθήσεις της ποδοκνημικής και του άκρου πόδα ανήκουν

• τα κατάγματα ποδοκνημικής και άκρου ποδός
• οι συνδεσμικές κακώσεις και η αστάθεια της ποδοκνημικής άρθρωσης
• η αρθρίτιδα της ποδοκνημικής άρθρωσης
• οι χόνδρινες βλάβες της ποδοκνημικής άρθρωσης
• η ρήξη του αχιλλείου τένοντα
• η αχιλλοδυνία
• η άκανθα της πτέρνας
• η πελματιαία απονευρωσίτιδα
• η οστεονέκρωση του αστραγάλου
• η αρθροσκοπική αφαίρεση ελεύθερων σωμάτων της ποδοκνημικής άρθρωσης
• οι τραυματικές ή εκφυλιστικές βλάβες των περονιαίων τενόντων
• η βλαισοπλατυποδία
• η κοιλοποδία
• η ραιβοϊπποποδία
• η ανεπάρκεια του οπισθίου κνημιαίου τένοντος
• το σύνδρομο ταρσιαίου σωλήνα
• η πτώση των κεφαλών των μεταταρσίων
• η μεταταρσαλγία
• τα κατάγματα κοπώσεως των μεταταρσίων
• ο βλαισός μεγάλος δάκτυλος ή “κότσι” (hallux valgus)
• το ραιβό πρώτο μετατάρσιο
• η αρθρίτιδα της πρώτης μεταταρσιοφαλλαγγικής άρθρωσης
• οι λοιπές διαταραχές των δακτύλων του άκρου πόδα (σφυροδακτυλία, γαμψοδακτυλία)
• οι νευροπαθητικές αλλοιώσεις και πιθανές φλεγμονές και έλκη σε έδαφος αρρύθμιστου σακχαρώδους διαβήτη (πόδι Charcot ή διαβητικό πόδι )
• το νεύρωμα Μorton κ.α.

Οι τραυματισμοί και οι χρόνιες παθήσεις του άνω άκρου και της άκρας χειρός συχνά απασχολούν έντονα τους ασθενείς, αφού τους επηρεάζουν στις καθημερινές τους δραστηριότητες. Μεταξύ αυτών των παθήσεων ανήκουν

• το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα
• το σύνδρομο De Quervain
• η νόσος Dupuytren, o εκτινασσόμενος δάκτυλος – αντίχειρας (trigger finger – thumb)
• οι πολύπλοκες κακώσεις άκρας χειρός με διαταραχές λειτουργίας εκτεινόντων και καμπτήρων τενόντων δακτύλων
• τα κατάγματα άκρας χειρός καρπού και πηχεοκαρπικής
• οι ψευδάρθρωσεις του σκαφοειδούς οστού
• οι αστάθειες καρπού
• οι παγιδεύσεις ωλενίου νεύρου
• το σύνδρομο του υπτιαστή
• το σύνδρομο του πρηνιστή
• οι επικονδυλίτιδες αγκώνος
• η αρθροσκοπική συμφυσιόλυση της άρθρωσης του αγκώνα με αφαίρεση ξένου σώματος όπου απαιτείται, πολύπλοκα κατάγματα αγκώνος κ.α.

Μετά από ορθή αρχική ακινητοποίηση των καταγμάτων οστών και των γειτονικών αρθρώσεων, όπου αυτό απαιτείται, με μοντέρνους συνθετικούς ή και παραδοσιακούς γύψινους νάρθρηκες, ακολουθείται σε συνεργασία με έμπειρους και αποτελεσματικούς Φυσικοθεραπευτές, η συντηρητική θεραπεία, με λειτουργική βελτίωση της πάσχουσας περιοχής, μετά από τακτικό ακτινολογικό έλεγχο.

Η Οστεοπόρωση αποτελεί τη συχνότερη στο γενικό πληθυσμό, ύπουλη, συστηματική νόσο του σκελετού, η οποία χαρακτηρίζεται από ανεπαρκή οστική πυκνότητα, με παθολογική απώλεια της οστικής μάζας και διαταραχή της αρχιτεκτονικής της οστικής δομής, οι οποίες προδιαθέτουν σε αυξημένο καταγματικό κίνδυνο. Η οστεοπόρωση ταξινομείται σε πρωτογενή (95%) και δευτερογενή (5%). Η πρωτογενής οστεοπόρωση σχετίζεται με την εμμηνόπαυση στις γυναίκες (Τύπος Ι) και γενικά με την ηλικιακή πρόοδο σε γυναίκες και άνδρες (Τύπος ΙΙ).

Οι ασθενείς με παθήσεις της Σπονδυλικής Στήλης (Σ.Σ.) αυξάνονται όλοενα και περισσότερο, συνεπεία του καθιστικού τρόπου ζωής αλλά και της αύξησης του ορίου ηλικίας και των απαιτήσεων και προσδοκίων για μία καλή ποιότητα καθημερινής λειτουργίας των ασθενών.

Εκφυλιστικές παθήσεις όπως:

• η οσφυαλγία
• η αυχεναλγία
• το αυχενοβραχιόνιο σύνδρομο
• η στένωση του σπονδυλικού καναλιού
• η αυχενική μυελοπάθεια, τα τραυματικά και οστεοπορωτικά κατάγματα της Σ.Σ.
• οι κήλες των μεσοσπονδυλίων δίσκων με επακόλουθη ακτινοβολούσα συμπτωματολογία (π.χ. οσφυοϊσχιαλγία)
• η σπονδυλόλυση – σπονδυλολίσθηση
• η σκολίωση
• η κύφωση και οι διάφορες συστηματικές φλεγμονώδεις παθήσεις της Σ.Σ.